Είναι δυνατόν να εκλείψει ή να απαξιωθεί σημαντικά ἡ γλώσσα μας; Ὑπό φυσιολογικές συνθήκες και με συντονισμένη στοιχειώδη επαγρύπνηση, όχι. Κάποιοι όμως χρειάζεται να εξασφαλίζουν και να συντηρούν τις συνθήκες και την επαγρύπνηση. (οἱ ἁρμόδιοι φορείς της ἑκάστοτε κυβέρνησης, οἱ πνευματικοί ταγοί της χώρας, τα ΜΜΕ, οι πολιτισμικοί σύλλογοι, οι έγκυρες ἱστοσελίδες, και εμείς οἱ ίδιοι στο μέτρο του δυνατού). Το κάνουν; Πιθανόν ναι. Όμως ἡ περιρρέουσα ατμόσφαιρα, όπως τουλάχιστον την αντιλαμβάνονται οι περισσότεροι από εμάς, δείχνει έντονα σημάδια ακούσιας ή εκούσιας αμέλειας και αδιαφορίας, απουσία συντονισμένης προσπάθειας, και έλλειψη του απαιτούμενου ζήλου προς αυτή την κατεύθυνση. Ὑπάρχει λοιπόν απειλή; Ναι, ὑπάρχει. Ο ἁπλός κόσμος στην πλειοψηφία του δεν το αντιλαμβάνεται και ὅσοι είναι ὑποψιασμένοι το εκτιμούν ως ενδεχόμενη απειλή για το απώτερο μέλλον. Θα αναρωτηθεί κάποιος. Γιατί να γίνει αυτό και ποιόν εξυπηρετεί; Αρκετούς και για διαφορετικούς λόγους. Κυρίως τους γείτονες που μας περιβάλλουν και τις κυρίαρχες μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη (δεν εξαιρώ καμία), τον καθένα για τους δικούς του λόγους. Αντί δικών μου επιχειρημάτων σας παραθέτω το γνωστό απόσπασμα του πρώην ὑπουργού εξωτερικών των Η.Π.Α. κου Χ. Κίσσιγκερ, το Σεπτέμβριο του 1994, στη διάρκεια τελετής βράβευσής του από προσωπικότητες του επιχειρηματικού κόσμου των Η.Π.Α. στην Ουάσιγκτον: «Ὁ Ἑλληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι' αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθειά στις πολιτισμικές του ρίζες. Εννοώ, δηλαδή, να πλήξουμε τη ΓΛΩΣΣΑ, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ἱστορικά του αποθέματα, ὥστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε ὅλη αυτή τη νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των Η.Π.Α.». (Ἡ ρήση αυτή έχει αμφισβητηθεί κατά καιρούς ὡς προς τη γνησιότητά της, δεν έχω όμως κανένα ενδοιασμό να την επικαλεσθώ, ὅταν την χρησιμοποιεί σε διαλέξεις και άρθρα του ὁ πλέον αρμόδιος από εμένα Προέδρος του Οργανισμού Διεθνοποίησης της Ἑλληνικής Γλώσσας, κος Θωμάς Σαββίδης, Καθηγητής Α.Π.Θ.) Ἡ προσέγγιση αυτή δεν αποτελεί πρωτοτυπία του κ. Κίσσιγκερ. Αντικατοπτρίζει επακριβώς τις αντιλήψεις του Κινέζου στρατηγιστή του 5ου πχ. αιώνα, Σεν Τσι (γνωστότερου με το λανθασμένο Σουν Τσου), ὁ ὁποίος ὑπέδειξε στον αυτοκράτορα του τον τρόπο που θα κατακτούσε τον γείτονά του ἡγεμόνα, χωρίς να χυθεί σταγόνα αἵμα, εφ’ ὅσον βέβαια δεν βιαζόταν για την επίτευξη του στόχου. Του συνέστησε να διεισδύσει με πράκτορες και αργυρώνητους στην αντίπαλη κοινωνία, να τη διαβρώσει με πρακτικές παρεμφερείς αυτών που αναφέρει ο Χ. Κίσσιγκερ, και τότε αυτοί, έχοντας στερηθεί των βασικών αρχών και αξιών που διέπουν μια ὑγιή κοινωνία, δεν θα έχουν το σθένος και την απαιτούμενη βούληση να αντιπαρατεθούν στην επερχόμενη απειλή και θα ὑποκύψουν άνευ ὅρων. Τι σας θυμίζει άραγε; Ὅπως αντιλαμβάνεσθε οἱ ιδέες του Χ. Κ. δεν προέκυψαν από παρθενογένεση. Προϋπάρχουν εδώ και αιώνες και στερούνται παντελώς ηθικής και ανδρισμού, διότι, όσο και αν αυτό είναι λυπηρό, ενισχύουν την άποψη ὅτι «ὁ σκοπός ἁγιάζει τα μέσα». Ίσως κάποιοι να σκεφθούν ὅτι αυτά είναι καφενειακές προσεγγίσεις. Ίσως ὅτι πηγάζουν από την παραδοσιακή ελληνική φαντασιοπληξία. Παραθέτω χωρίς σχόλια την άποψη ἑνός εντελώς αξιόπιστου ξένου, και εσείς κρίνετε. «Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα είχαμε πάλι σε μια βιομηχανοποιημένη χώρα ύφεση μεγαλύτερη από αυτήν που βίωσαν οι ΗΠΑ τη δεκαετία του 1930 και αυτό είναι που συνέβη στην Ἑλλάδα. Είναι φοβερό, και συνέβη σχεδόν ΣΑΝ ΜΙΑ ΕΣΚΕΜΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ, που το κάνει ακόμα χειρότερο» (Mervyn King, Baron King of Lothbury, (πρώην διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας, 2003-2013). Το πόσο σημαντική είναι ἡ διατήρηση της γλώσσας στην εθνική ὑπόσταση ἑνός λαού φαίνεται από τη σχεδόν καθολική εξαφάνιση του ἑλληνισμού της αρχαιότητας από τις αμέτρητες ἑλληνικές αποικίες λόγω της σε βάθος χρόνου σταδιακής απορρόφησής τους από τις κατά τόπους μη ἑλληνικές κοινωνίες. Έτσι σήμερα ουδείς αντιλαμβάνεται ὅτι σε όλη την παράκτια ζώνη της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας ρέει αἵμα ἑλληνικό σε μεγάλο ποσοστό (δεν χάθηκαν δια μαγείας ὅσοι είχαν εγκατασταθεί εκεί σε εποχές που ήταν πρακτικά εξαιρετικά δύσκολο να μετακινηθούν και πάλι). Με εξαίρεση κάποιους Ποντίους της Μαύρης Θάλασσας και ελάχιστους Μεγαελλαδίτες της Νοτίου Ιταλίας οἱ οποίοι προς τιμήν τους ακόμα διατηρούν κάποια αξιόλογα στοιχεία της μητρικής τους γλώσσας, οἱ ὑπόλοιποι εδώ και αιώνες έχουν χάσει κάθε αίσθηση ὅτι είναι Έλληνες, ἁπλά και μόνο διότι κάποια στιγμή της ἱστορικής διαδρομής τους απώλεσαν την Ἑλληνική λαλιά τους. Πως λοιπόν εγώ να προβάλλω την άποψη ότι Καταλανοί της Ισπανίας, Γάλλοι των νοτίων περιοχών, Ιταλοί από το ύψος της Νεάπολης και κάτω, Τούρκοι των δυτικών και νοτίων ακτών (κυρίως Αλεβίτες) αλλά και άλλοι πολλοί σε ὅλες τις περιοχές της Μεσογείου και του Εύξεινου Πόντου είναι σε σημαντικό ποσοστό Έλληνες, ὅταν αυτοί οἱ ίδιοι δεν το γνωρίζουν; Εγώ ισχυρίζομαι ότι υπάρχει μεγάλο ποσοστό αυτής της κατηγορίας, δεν είμαι όμως σε θέση να το προσδιορίσω ούτε κατά προσέγγιση, διότι απλά δεν ὑφίσταται πλέον το μόνο μετρήσιμο μέγεθος (αυτό της γλώσσας) που θα μπορούσε να το επαληθεύσει. Η ενδεχόμενη πιθανότητα περαιτέρω απαξίωσης και εκφυλισμού του γλωσσικού μας οργάνου, θα αποδομήσει νομοτελειακά και σε μεγάλο βαθμό τον εθνικό μας χαρακτήρα. Κάποιοι θα μας οδηγήσουν αργά αλλά σταθερά και σε άλλα μονοπάτια «εξέλιξης» με προσπάθεια υἱοθέτησης γραφής με λατινικούς χαρακτήρες και σταδιακή καθιέρωση και της Αγγλικής γλώσσας ὡς επίσημης και ισότιμης με την Ἑλληνική. (Ας μην ξεχνάμε την πρώτη ανεπιτυχή απόπειρα προς την κατεύθυνση αυτή από την κα. Διαμαντοπούλου πριν μερικά χρόνια). Αν λοιπόν αφήσουμε τα πράγματα να εξελιχθούν κάπως έτσι, τότε τα δισέγγονα μας μετά δυσκολίας θα μιλάνε σωστά ελληνικά και ενδεχομένως να τα χρησιμοποιούν ως δεύτερη γλώσσα μετά τα Αγγλικά. Κάποια «ευρείας αντιλήψεως» άτομα θα ρωτήσουν. Και τι θα μας πειράξει αν εξελιχθούν έτσι τα πράγματα; Πολύ απλά, τότε που θα συμβεί αυτό, δεν θα μας πειράξει καθόλου, διότι δεν θα μας έχουν απομείνει πλέον έστω και λίγα ψήγματα θέλησης για αντίσταση και έτσι θα έχει ολοκληρωθεί το προτελευταίο στάδιο της στρατηγικής του Χ.Κ. για την αλλοτρίωση μας. Η πορεία προς το τελευταίο στάδιο της πλήρους αφελλήνισής μας θα είναι πλέον ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ. Επειδή ζούμε σε μια χώρα με αλλοπρόσαλλο λαό (πολλά προτερήματα και εξίσου πολλά ελαττώματα) πολλά άτομα ὥριμης κυρίως ἡλικίας θα απαντήσουν σε ὅλα αυτά με το κλασικό ἑλληνικό «Ωχ βρε αδελφέ, και τι με νοιάζουν εμένα ὅλα αυτά, εγώ τότε δεν θα ὑπάρχω». Κάπως έτσι απάντησε και ὁ πρωθυπουργός της χώρας μας πριν τρείς περίπου δεκαετίες, ὅταν ὁ προσωπικός του σύμβουλος συνταγματολόγος κος Κασιμάτης του επεσήμανε ὅτι ὁ δανεισμός της χώρας είχε διογκωθεί επικίνδυνα. Και πράγματι, τώρα που πληρώνουμε τα σπασμένα, εκείνος δεν ὑπάρχει, ὑπάρχουμε ὅμως και αγκομαχούμε ὅλοι εμείς και οι γενιές που ακολουθούν. Θα μου πείτε, είναι ἡ γλώσσα το ίδιο μέγεθος με το δανεισμό, την ὑπερχρέωση, ή την πτώχευση μίας χώρας; Όχι βέβαια, είναι πολύ μεγαλύτερο και ανθεκτικότερο μέγεθος από τα προαναφερθέντα. Δεν είναι όμως άτρωτο. Αν ὅλοι μας την σεβόμαστε και τη διατηρούμε σε λογικά επίπεδα αξιοπρέπειας τότε κανείς δεν είναι σε θέση να την πειράξει. Θα είναι ένα τεράστιο πολιτισμικό έγκλημα να αφήσουμε να εκφυλισθεί και να χαθεί στο απώτερο μέλλον αυτό το γλωσσικό αριστούργημα που κατά το Γάλλο ἱστορικό και καθηγητή φιλολογίας της Σορβόννης Charles-Claude Fauriel (1772 - 1844), αποτελεί την «Ὡραιότερη γλώσσα της Ευρώπης». Ευδόξιος Γούρμος Αντιστράτηγος εα (τηλ. 23920 26256 (στη διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου) : E-mail: grev1947@hotmail.com Σημ. Ὅπως αντιληφθήκατε έχω αποφασίσει στο ἑξής, σε ὅλες μου τις γραπτές αναρτήσεις να επαναφέρω το πνεύμα της δασείας με βάση τις σκέψεις που εξέφρασα στο άρθρο μου «Δασεία και ….παύλα». Δεν αντιμάχομαι τους εραστές του πολυτονικού. Ἁπλά είμαι της άποψης ὅτι το μόνο ζωντανό στοιχείο από το πολυτονικό που διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο στη σύγχρονη καθομιλουμένη είναι η δασεία και επιβάλλεται να επανέλθει.
0 Comments
Leave a Reply. |
AuthorWrite something about yourself. No need to be fancy, just an overview. Archives
November 2017
Categories |