….Ὅλοι εξετάζουμε το ὑφιστάμενο πρόβλημα μέσα στα πλαίσια των σχέσεων της χώρας μας με ένα ασήμαντο εδαφικά και πληθυσμιακά κρατίδιο που πρακτικά δεν είναι σε θέση να διαμορφώσει και να επιβάλλει καταστάσεις, ούτε τώρα ούτε στο μέλλον, όποιο όνομα και αν φέρει. Αφελής προσέγγιση από αδιάβαστους πολιτικούς, με γεωστρατηγικές γνώσεις επιπέδου αγουρίδας, που δεν αντιλαμβάνονται τι ακριβώς συμβαίνει στη διεθνή σκακιέρα.
….Τώρα ο κίνδυνος είναι ιδιαίτερα μεγάλος, πολύ μεγαλύτερος από το παρελθόν, μέσα από την εσφαλμένη εντύπωση ότι αν βρούμε μια συμβιβαστική λύση θα εξαλειφθούν τα προβλήματα, θα σταματήσει ο αλυτρωτισμός, θα συνειδητοποιήσουν ξαφνικά ότι δεν κατάγονται από τον Μ. Αλέξανδρο και όλα πλέον θα είναι μέλι-γάλα. ….Το θέμα με τα ὀνομα δεν είναι τοπικό, αλλά έχει να κάνει με τις γενικότερες γεωπολιτικές στρατηγικές και εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, σχετίζεται δε άμεσα με τη θέση στο χώρο της Ρωσικής παρουσίας. ….Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή. Οι μεγάλοι στρατηγιστές του παρελθόντος είχαν διατυπώσει την άποψη ότι ο κατέχων τον εσωτερικό χώρο μιας μεγάλης εδαφικής έκτασης (όπως πχ η Ρωσία), νομοτελειακά θα επικρατήσει σταδιακά και στην περιφέρεια (στα άκρα, στα παράλια εδάφη). ….Το πρόβλημα εδώ και δυο αιώνες βρίσκεται ακριβώς εκεί. Η μακρόπνοη πολιτική του Δυτικού Κόσμου (για την ακρίβεια του εκτός Ρωσίας Κόσμου) αποσκοπούσε και αποσκοπεί όλο αυτό το διάστημα στον περιορισμό της εδαφικής επέκτασης ή επιρροής της Ρωσίας προς τα άκρα (υπό οποιοδήποτε πολιτικό καθεστώς). ….Η πρώτη εμφανής τάση προς την κατεύθυνση αυτή διεφάνει στην προσπάθεια της Ρωσίας το 1878, να δημιουργήσει τη Μεγάλη Βουλγαρία του Αιγαίου με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου(βλέπε χάρτη). Η προσπάθεια δεν καρποφόρησε και ανετράπη μετά από τέσσερεις μήνες με τη Συνθήκη του Βερολίνου. Τα έδάφη της Μακεδονίας και Θράκης που προσδοκούσε επί της ουσίας η Ρωσία μέσω της Μ. Βουλγαρίας παρέμειναν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. ….Στη συνέχεια έχουμε την Βουλγαροκινούμενη επανάσταση του Ίλιντεν η οποία στην εξέλιξή της δημιούργησε δύο τάσεις τους Ενωτικούς που πίστευαν στον υπέρτατο στόχο, την άμεση προσάρτηση της Μακεδονίας στην Βουλγαρία, και τους Αυτονομιστές που μιλούσαν πλέον για αυτόνομη Μακεδονία. Σύμφωνα με τον Βρετανό ερευνητή Brailsford, το Ίλιντεν ήταν η πρώτη οργανωμένη απόπειρα του βουλγαρικού στοιχείου στην Μακεδονία και την Θράκη, μετά την διακήρυξη της ανεξαρτησίας της Βουλγαρίας το 1903. Η Ελλάδα τότε κράτησε αρνητική στάση και συνεργάστηκε ανεπίσημα με τους Οθωμανούς. ….Η τάση της Δυτικής πολιτικής να αποτρέψει την κάθοδο των Ρώσων στα νότια άκρα της Ευρώπης γίνεται εμφανής περί το τέλος του Β’ ΠΠ, με την περίφημη χαρτοπετσέτα του Τσώρτσιλ, για τις σφαίρες επιρροών μετά τη λήξη του πολέμου. Έτσι εμείς, στα πλαίσια των διεθνών προτεραιοτήτων του Δυτικού κόσμου, διατηρήσαμε ανέπαφη την εδαφική μας ακεραιότητα. ….Ο Τίτο στη συνέχεια με την προσδοκία ότι (ανεξάρτητα από τη αρνητική στάση της Μόσχας) οι αντάρτες του ΕΛΑΣ ίσως κατάφερναν να επικρατήσουν στον Ἑλληνικό χώρο, θεώρησε σκόπιμο να δώσει στη Βαρντάρσκα νέο όνομα. «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας». Με αυτό τον τρόπο πίστευε ότι δημιουργούσε προϋποθέσεις για αλυτρωτικές διεκδικήσεις αν οι συνθήκες το επέτρεπαν. Ο ίδιος ανήγγειλε δημόσια ότι στόχος του ήταν να επανενώσει όλα τα τμήματα της Μακεδονίας (βλέπε χάρτη Μακεδονίας του Αιγαίου). ….Η Αμερικανική στάση εκείνη την εποχή ήταν ορθολογική όπως φαίνεται και από το τηλεγράφημα του State Department προς αμερικανικές Αρχές, με υπογραφή του τότε Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Edward Stettinius, που έγραφε, μεταξύ άλλων, ότι: « Η Κυβέρνηση θεωρεί ότι αναφορές του τύπου Μακεδονικό (έθνος), Μακεδονική (Μητέρα Πατρίδα) ή Μακεδονική (εθνική συνείδηση) αποτελούν αδικαιολόγητη δημαγωγία που δεν αντικατοπτρίζει καμία πολιτική πραγματικότητα και βλέπει σε αυτές την αναγέννηση ενός πιθανού μανδύα που θα υποκρύπτει επιθετικές βλέψεις εναντίον της Ελλάδας». …. Ήταν όμως όντως ορθολογική ?? Θα το δούμε στη συνέχεια. ….Μέχρις εδώ η δυτική διπλωματία ὑλοποιώντας το δόγμα της μη καθόδου των Ρώσων και των συμμάχων τους νοτιότερα, ικανοποιούσε τις ἑλληνικές απόψεις όπως φαίνεται και από το τηλεγράφημα του Stettinius. Γιατί άραγε ?? ….Η κοσμοϊστορική αλλαγή του 91 με τη διάλυση της Σοβ. Ενώσεως αλλάζει άρδην το σκηνικό. Οι απελευθερωμένες πλεόν Δημοκρατίες του Συμφώνου της Βαρσοβίας μετακομίζουν σωρηδόν στο Δυτικό στρατόπεδο. Εμείς φυσικά χαιρόμασταν και έτσι έπρεπε να κάνουμε. Μας διέφυγε όμως μια άκρως σημαντική λεπτομέρεια. Από εκείνη τη μέρα και μετά πάψαμε να αποτελούμε το τελευταίο ανάχωμα προς νότον απέναντι στο Σοβιετικό μπλοκ. ….Αυτομάτως εκεί τελειώνει και ο «ορθολογισμός» των Αμερικανών. Εμάς πλέον μας έχουν δεδομένους. Τώρα πρέπει να χαϊδέψουν τους νεοφερμένους. Το ανάχωμα στους Ρώσους είναι πλέον πολύ ψηλά. Έφτασε στην Ουκρανία. Επείγει να δέσουν με σταθερούς δεσμούς στο Δυτικό άρμα τους νεότευκτους. Έτσι εδώ και αρκετά χρόνια, με την περίεργη δική μας ανοχή, τοποθέτησαν ως διαμεσολαβητή για το φλέγον θέμα της ονομασίας, τον Εβραϊκής καταγωγής Matthew Nimetz (Νίμιτς). ….Εγώ θέλω να είμαι καλοπροαίρετος, αλλά ο κ. Νίμιτς δεν με αφήνει. Όπου βρεθεί και όπου σταθεί διακηρύσσει ότι θα λύσει με δίκαιο τρόπο το πρόβλημα, αλλά το όνομα που θα προκύψει θα περιέχει οπωσδήποτε τον όρο «Μακεδονία». Και αν η πληροφορία μου είναι ακριβής, ό ίδιος παλαιότερα εξέφρασε την άποψη ότι ο Μ. Αλέξανδρος δεν ήταν Ἕλληνας και συνάμα ήταν και σφαγέας. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι οι Εβραίοι έχουν και κάποια παλιά απωθημένα με την Θεσσαλονίκη, την αποκαλούμενη προπολεμικά και «Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων». ….Πιστεύω πλέον να έχετε αντιληφθεί γιατί ανέφερα στην αρχή του άρθρου ὅτι ο κίνδυνος είναι πολύ μεγαλύτερος τώρα, απ’ ὅτι ήταν στο παρελθόν. Τότε ήμασταν άρρηκτα συνδεδεμένοι με τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των Αμερικανών και έτσι ο ορθολογισμός τους είχε αίτιο. Τώρα πλέον δεν τους πολυενδιαφέρει η ρευστότητα που ενδεχομένως θα προκύψει στα βόρεια σύνορά μας αρκεί να σταθεροποιήσουν στο άρμα τους, τους βόρειους γείτονές μας. ….Αναγνωρίζοντας, κάτω από αυτές τις συνθήκες, σύνθετη ονομασία με τον όρο Μακεδονία, θα θέσουμε σε στάση αναμονής έναν ασκό του Αιόλου ο οποίος θα ανοίξει με απρόβλεπτες συνέπειες, όταν θα το επιτρέψουν απρόσμενες καταστάσεις στο εγγύς ή το απώτερο μέλλον. ….Οι Τούρκοι μετά την ανεξαρτησία μας ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΗΣΑΝ να πάρουμε το όνομα που επιθυμούσαμε ΤΟΤΕ, δηλ. Γραικία, διότι για τους Τούρκους η ονομασία εκείνη υποδήλωνε αλυτρωτισμό για τις περιοχές της Οθωμ. Αυτοκρατορίας που κατοικούνταν από Γραικούς (έτσι ήταν το όνομά μας ΤΟΤΕ και έτσι μας αποκαλούσαν και οι Τούρκοι). ….Αυτό ακριβώς έπρεπε να προσπαθούμε να κάνουμε και εμείς σήμερα. Να στερήσουμε την μελλοντική πιθανότητα από τους Σκοπιανούς να εγείρουν (όταν το επιτρέψουν οι καιροί) θέματα αλυτρωτισμού. Και για να είμαστε και ειλικρινείς οι Τούρκοι ΤΟΤΕ είχαν και κάποιο δίκιο, διότι υπήρχαν πράγματι πολλές περιοχές της επικράτειάς τους με έντονη παρουσία Ελληνικού πληθυσμού. Εμείς εδώ στη Μακεδονία μας δεν έχουμε ούτε 0,5 % φιλοσκοπιανό στοιχείο (βλέπε Ουράνιο Τόξο ~10.000) και θέλουμε να τους εκχωρήσουμε επίσημα τη δυνατότητα μελλοντικής εκμετάλλευσης ??? Ε όχι, είμαστε αδικαιολόγητοι. ….Υπάρχει η άποψη ὅτι ο χρόνος κυλάει εις βάρος της Ελλάδος. Πιστεύω το ακριβώς αντίθετο. Στην πολιτική, όταν ο άλλος επείγεται, ο διπλωματικός εκβιασμός είναι το μόνο όπλο για να φέρεις τα πράγματα εκεί που θέλεις. Και αυτοί που επείγονται είναι κατά βάση οι ίδιοι οι Αμερικάνοι. Κατά βάθος το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι τι όνομα θα έχει το κρατίδιο, αρκεί να προωθήσουν τα συμφέροντά τους. ….Το πρόσφατο δημοσίευμα των Financial Times του Λονδίνου με πρόταση για άλλη ονομασία (Παιονία) δείχνει ότι για τον εξωτερικό παράγοντα επείγει ο χρόνος και όχι η ονομασία. (Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι το άρθρο της συγκεκριμένης έγκριτης εφημερίδας απηχεί μόνο προσωπικές απόψεις του συντάξαντος). Εμείς εδώ προφανώς κοιμόμαστε …. Δέχομαι την θεωρία ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση θα πρόκειται για παράδοση άνευ όρων μιας τεράστιας ἱστορικής ονομασίας σε ένα αμελητέο συνονθύλευμα Βουλγάρων, Αλβανών, Γύφτων και πεντ-έξη ακόμα μειονοτήτων. Είναι ντροπή. Είναι ἱεροσυλία. Εσχάτη παρακμή και απίστευτος ραγιαδισμός. …. Ἡ δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα (όχι μόνο όταν μας συμφέρει). Έχει δημοψήφισμα. Έστω και με τον, κατά Πάγκαλο, ηλίθιο Ἑλληνικό λαό. Χωρίς τη δική μας αναγνώριση δεν έχουν κανένα μέλλον, ακόμα και αν τους αναγνωρίσει όλο το πλανητικό σύστημα. Κάθε μέρα που περνάει αυτοί σβήνουν και εμείς πάμε να τους δώσουμε το φιλί της ζωής. Καμία αντίρρηση να τους το δώσουμε και να προοδεύσουν μέσα στα πλαίσια της ΕΕ, αλλά με τους δικούς μας όρους. ΑΠΛΑ ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΖΗΤΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ. Οἱ εξ ανατολών γείτονές μας για την περίπτωση των 12 μιλίων μας έχουν σε κατάσταση «casus belli». Εμείς τι ?? …. Ο αλυτρωτισμός των Σκοπιανών πηγάζει από κάποιες ξεχασμένες παραμέτρους που τείνουμε να τις ξεχάσουμε. Οι Σκοπιανοί δεν είναι γνήσιοι Σλάβοι, όπως κακώς έχουμε αφήσει να περάσει στον απλό πολίτη. Όσοι δεν είναι Αλβανοί ή μειονότητες, είναι Βούλγαροι (μείγμα Τουρανικών φὐλων με διάσπαρτες σλαβικές ομάδες της περιοχής και υπολείμματα θρακικών φύλων). ….Μιλούν Σλαβικό ιδίωμα διότι και οι Βούλγαροι όταν εγκαταστάθηκαν στο χώρο τους, έχασαν την δική τους γλώσσα και προσαρμόσθηκαν σε μια σλαβική παραλλαγή. Η γλώσσα των Σκοπιανών λοιπόν είναι η Βουλγαρική με κάποιες μικροδιαφορές που αργότερα δημιούργησε τεχνηέντως ο Τίτο. ….Οι Βούλγαροι γλωσσολόγοι θεωρούν την επισημοποιημένη (από το 1944) Σλαβομακεδονική γλώσσα τοπική παραλλαγή της Βουλγαρικής, όπως ακριβώς και οι περισσότεροι εθνογράφοι και γλωσσολόγοι μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα. Ο πρόεδρος της Βουλγαρίας Ζέλιο Ζέλεφ (1990-1997) αρνήθηκε να αναγνωρίσει τη Σλαβομακεδονική ως ξεχωριστή γλώσσα, όταν τα Σκόπια έγιναν ανεξάρτητο κράτος. ….Που θέλω να καταλήξω. Έχετε υπ' ὀψη σας πότε γιορτάζεται και σε τι αναφέρεται η εθνική γιορτή των Βουλγάρων ?? Άραγε πόσοι Έλληνες πολίτες το γνωρίζουν ?? Εθνική τους εορτή λοιπόν είναι η 3 Μαρτίου1878. Ημερομηνία υπογραφής της Συνθήκης του Ἁγίου Στεφάνου Κωνσταντινούπολης με την οποία δημιουργήθηκε (στα χαρτιά) η μεγάλη Βουλγαρία (βλέπε χάρτη), η οποία όμως δεν υλοποιήθηκε ποτέ, διότι άλλαξε η απόφαση με τη συνθήκη του Βερολίνου στις 13 Ιουλίου 1878. ….Οι Βούλγαροι ακόμη και σήμερα εξακολουθούν να την γιορτάζουν ως εθνική εορτή, κατά τα άλλα όμως είναι συνδεδεμένοι με την ΕΕ και παριστάνουν τα τελευταία χρόνια τους καλούς φίλους. Επί της ουσίας λοιπόν ο ουσιαστικός κίνδυνος δεν πηγάζει από το κρατίδιο αυτό καθαυτό, αλλά από την αναζωπύρωση (όταν και αν οι συνθήκες το επιτρέψουν) της ιδέας της Μεγάλης Βουλγαρίας. ….Και εμείς τρώμε το παραμύθι ότι αυτοί πιστεύουν πως είναι απόγονοι του Μεγ. Αλεξάνδρου. Από μέσα τους στη συντριπτική τους πλειοψηφία γνωρίζουν πολύ καλά ότι είναι Βούλγαροι. ,,,,Θα κλείσω με τις τελευταίες γραμμές της ανάρτησης του ΥΠΕΞ της 18/1/2018 (Η επίλυση του ζητήματος του ονόματος θα άρει ένα σημαντικό σημείο τριβής στις σχέσεις των δύο χωρών και θα επιτρέψει την πλήρη αξιοποίηση του μεγάλου δυναμικού που ενέχει η συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών). Τα συμπεράσματα δικά σας. Ευδόξιος Γούρμος Αντιστράτηγος εα 23920 26256
0 Comments
Leave a Reply. |
AuthorWrite something about yourself. No need to be fancy, just an overview. Archives
November 2017
Categories |